Ένας χρόνος πέρασε από τότε που η Νέα Υόρκη επέβαλε τον περίφημο τοπικό νόμο 18, ο οποίος ουσιαστικά εξοστράκισε τις βραχυχρόνιες μισθώσεις από την πόλη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι κερδισμένος από το νόμο αυτό ήταν μόνο οι ξενοδόχοι! Ούτε η προσιτή στέγαση επιτεύχθηκε, ούτε οι τιμές των σπιτιών μακροχρόνιας μίσθωσης υποχώρησαν.
Τα στοιχεία αυτά αναδεινύει ο απολογισμός της Airbnb για τον πρώτο χρόνο από την εφαρμογή του νόμου 18 της Νέας Υόρκης. Με βάση αυτή τη διαπίστωση η Airbnb καλεί τις Αρχές της Νέας Υόρκης να επαναξιολογήσουν τον νόμο και να εξετάσουν τροποποιήσεις, που θα επέτρεπαν τουλάχιστον στους ιδιοκτήτες σπιτιού να φιλοξενήσουν ξανά επισκέπτες.
«Ήρθε η ώρα για τη Νέα Υόρκη να επαναξιολογήσει τον τοπικό νόμο 18 και να εξετάσει τροποποιήσεις που θα επέτρεπαν τουλάχιστον στους ιδιοκτήτες σπιτιού να φιλοξενήσουν ξανά επισκέπτες. Με την κατάργηση τμημάτων του νόμου, η πόλη μπορεί να αυξήσει την προσφορά καταλυμάτων για τους καταναλωτές, να υποστηρίξει τους οικοδεσπότες και να αναζωογονήσει τις τοπικές επιχειρήσεις που εξαρτώνται από τα τουριστικά δολάρια. Ένα πιο βιώσιμο, λογικό και δίκαιο μοντέλο ωφελεί τους κατοίκους, τους επισκέπτες και την ευρύτερη κοινότητα – διασφαλίζοντας ότι οι κανονισμοί υποστηρίζουν, αντί να καταπνίγουν, την κοινοτική και οικονομική ανάπτυξη».
~ Theo Yedinsky, Αντιπρόεδρος Δημόσιας Πολιτικής στην Airbnb
Πιο ακριβός προορισμός η Νέα Υόρκη μετά τον νόμο 18
Στους 12 μήνες από τον περσινό Σεπτέμβριο, οι μέσες τιμές των ξενοδοχείων στη Νέα Υόρκη αυξήθηκαν κατά 7,4%, όταν σε εθνικό επίπεδο η αύξηση ήταν μόλις 2,1%, σύμφωνα με στοιχεία της CoStar.
Το ενοίκιο στις μακροπρόθεσμες μισθώσεις αυξήθηκε κατά 3,4% κατά τους πρώτους 11 μήνες του νόμου, σύμφωνα με το StreetEasy, επιβεβαιώνοντας ότι άλλοι παράγοντες αυξάνουν τις τιμές των ενοικίων.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η μέση ζητούμενη τιμή ενοικίου στο κέντρο του Μανχάταν τον περασμένο χρόνο έφτασε στο ανώτατο όριο των 5.000 $ για πρώτη φορά στην ιστορία.
Η αύξηση των ενοικίων στη Νέας Υόρκης από την έναρξη ισχύος του νόμου συνεχίζει να ξεπερνά τις κοντινές πόλεις όπως η Βοστώνη, το Σικάγο και η Ουάσιγκτον.
Ταυτόχρονα, τα ποσοστά κενών διαμερισμάτων στη Νέα Υόρκη παρέμειναν ουσιαστικά αμετάβλητα (στο 3,4%) από τότε που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος, σύμφωνα με το Apartment List. Τα ποσοστά κενών διαμερισμάτων συνεχίζουν να υστερούν σημαντικά σε σχέση με το Σικάγο, τη Βοστώνη και την Ουάσιγκτον.
«Ο τοπικός νόμος 18 ευνόησε τις μεγάλες εταιρείες σε βάρος των πολιτών της μεσαίας τάξης και των τοπικών μικρών επιχειρήσεων. Με τις τιμές των ενοικίων να αυξάνονται και πολλές οικογένειες να βασίζονται σε βραχυπρόθεσμες ενοικιάσεις για πρόσθετο εισόδημα, ο νόμος έχει δημιουργήσει οικονομική πίεση στους μεμονωμένους οικοδεσπότες και προκάλεσε μείωση των εσόδων για τις τοπικές επιχειρήσεις που ευδοκιμούν από τον τουρισμό».
~ Manuel Lebron, Διευθύνων Σύμβουλος και Ιδρυτής του Δομινικανοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου
Οι περιοχές εκτός του Μανχάταν (outer boroughs) δεν έχουν σχεδόν καθόλου διαθέσιμες επιλογές διαμονής
Με τα περισσότερα από τα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης να είναι συγκεντρωμένα στη μέση του Μανχάταν, ο Νόμος LL18 μείωσε σημαντικά τις διαθέσιμες επιλογές διαμονής στις άλλες περιοχές, περιορίζοντας έτσι τα μέρη διαμονής για τους ταξιδιώτες, καθώς και πού και πώς ξοδεύουν τα χρήματά τους.
Σε μεγάλο μέρος της πόλης, οι καταχωρίσεις της Airbnb εξυπηρετούσαν περιοχές χωρίς επιλογές ξενοδοχείων. Πριν από τον Νόμο 18, οι καταχωρίσεις της Airbnb ήταν γεωγραφικά κατανεμημένες σε όλους τους πέντε δήμους στη Νέα Υόρκη, σε αντίθεση με τα ξενοδοχεία, με λιγότερες από τις μισές καταχωρίσεις της Airbnb στο Μανχάταν, ενώ το Μπρούκλιν και το Κουίνς φιλοξενούσαν το 37% και το 13% των καταχωρίσεων στην Airbnb, αντίστοιχα.
Το 2023, ένας μέσος επισκέπτης Airbnb στη Νέα Υόρκη δαπανούσε κατά μέσο όρο περίπου $260 την ημέρα, με πάνω από το 1/3 της δαπάνης να γίνεται κοντά στον τόπο που βρισκόταν το διαμέρισμα στο οποίο διέμενε . Η έλλειψη διαθέσιμων βραχυχρόνιων μισθώσεων πλήττει δυσανάλογα τις άλλες περιοχές, οδηγώντας σε μειωμένες διαμονές και μειωμένες δαπάνες εκτός Μανχάταν.
Οργανισμοί όπως το Εμπορικό Επιμελητήριο του Μπρούκλιν έχουν σημάνει συναγερμό για τις άνισες επιπτώσεις του νόμου. Σε μια πόλη όπου το κόστος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται, η απώλεια εισοδήματος έχει καταστρέψει εκείνους που βασίζονται στον διαμοιρασμό κατοικίας για να καλύψουν βασικά τους έξοδα, καθώς και τις μικρές επιχειρήσεις που εξαρτώνται από τα έσοδα του τουρισμού.
«Η πραγματικότητα αποδείχθηκε σημαντικό πλήγμα για τον τουρισμό και την τοπική οικονομία του Μπρούκλιν, χωρίς την αντίστοιχη αύξηση στη διαθεσιμότητα ενοικίων που υποσχόταν η κυβέρνηση. Ελπίζουμε το Δημοτικό Συμβούλιο να επανεξετάσει προσεκτικά το νόμο για να στηρίξει τους τοπικούς ιδιοκτήτες κατοικιών και την οικονομική ανάπτυξη των κοινοτήτων στις άλλες περιοχές (εκτός του Μανχάταν).»
~ Randy Peers, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, Εμπορικό Επιμελητήριο του Μπρούκλιν, σε άρθρο γνώμης στην εφημερίδα Brooklyn Paper
