Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την πρώτη εφαρμογή της πλατφόρμας που αφορά τις βραχυχρόνιες μισθώσεις και οι ασάφειες εξακολουθούν να μας μπερδεύουν. Τις ασάφειες τις προκαλεί η λανθασμένη ερμηνεία του νόμου. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Το άρθ. 111 του Ν. 4446/2016 όπως τροποποιήθηκε από το άρθ. 87 του Ν.4472/2017 θέτει τους εξής περιορισμούς αναφορικά με τη διάθεση των ακινήτων:
- Να μην επιτρέπεται η βραχυχρόνια μίσθωση άνω των 2 ακινήτων ανά ΑΦΜ
&
- Η μίσθωση κάθε ακινήτου να μην υπερβαίνει τις 90 ημέρες ανά ημερολογιακό έτος και στη περίπτωση νησιών κάτω των 10.000 κατοίκων να μην υπερβαίνει τις 60 ημέρες. Επιπλέον ορίζεται ότι υπέρβαση του εν λόγω ορίου επιτρέπεται εφόσον το συνολικό εισόδημα του εκμισθωτή ή του υπεκμισθωτή από το σύνολο των ακινήτων που διαθέτει για μίσθωση ή υπεκμίσθωση, δεν ξεπερνά τις 12.000 € ανά φορολογικό έτος.
Αυτό όμως που ορίζεται στο εν λόγω άρθρο και ελάχιστοι έχουν δώσει την απαιτούμενη σημασία και προσοχή είναι το εξής:
«Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης, Οικονομικών και Τουρισμού μπορεί, για λόγους που σχετίζονται με την προστασία της κατοικίας, να καθοριστούν γεωγραφικές περιοχές, όπου θα ισχύουν περιορισμοί στη διάθεση ακινήτων για βραχυχρόνια μίσθωση ως εξής:»
Από τη παραπάνω διάταξη συνάγονται τα εξής:
- Οι συγκεκριμένοι περιορισμοί δεν είναι δεδομένο ότι θα ισχύουν για όλη την Ελλάδα καθώς ο νόμος αφήνει το περιθώριο οι περιορισμοί να επιβληθούν μόνο σε ορισμένες περιοχές όπου κρίνεται ότι πρέπει να προστατευτεί ο θεσμός της κατοικίας
- Μέχρι εκδόσεως της παραπάνω κοινής υπουργικής απόφασης (η οποία ουδέποτε συντάχθηκε) ΔΕΝ υφίσταται κανένας από τους παραπάνω περιορισμούς και η εν λόγω διάταξη παραμένει μέχρι και σήμερα ανενεργή.
Κωνσταντίνος Ράικος, Founder & Group CEO, KRS Group
