Πολύς ο λόγος και αστείρευτη πηγή ειδήσεων αναδεικνύονται τα Airbnb για την τουριστική αγορά και όχι μόνο το τελευταίο διάστημα.
Είναι εύκολο να λέγονται πράγματα και να εντοπίζονται τα αρνητικά στοιχεία. Ειρήσθω εν παρόδω, αυτό αποτελεί εθνικό σπορ, για μια αγορά που λίγοι μπαίνουν στην ουσία της και οι περισσότεροι παραμένουν στη γενικότητα της. Επίσης είναι γνωστό για όποιον γνωρίζει καλά την τουριστική αγορά ότι είναι αδύνατο να συζητάς γενικά χωρίς να μιλάς ειδικά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μπορείς να μιλάς γενικά και αόριστα για την αγορά της Βραχυχρόνιας Μίσθωσης εάν δεν πιάνεις ξεχωριστά την κάθε πτυχή της.
Η περίπτωση της Αθήνας
Νωπή η εποχή του 2011 που όλοι οι επαγγελματίες του τουρισμού και όσοι εμπλέκονται και ωφελούνται από αυτήν αγωνιούσαν πώς θα επιβιώσουν από ένα κέντρο κλειστό από πορείες, συγκεντρώσεις, καθημερινές φασαρίες, βανδαλισμούς και τουρίστες που δεν ήξεραν που να πάνε, πώς να κυκλοφορήσουν και τι θα τους συμβεί. Εκτός εάν κάποιος πιστεύει ότι ο Αμερικάνος τουρίστας για παράδειγμα, τα έχει για καθημερινότητα όλα αυτά.
Παράλληλα, τα κλειστά μαγαζιά ήταν περισσότερα από τα ανοιχτά, τα δε αρνητικά ρεπορτάζ να είναι σε καθημερινή διάταξη παγκοσμίως.
Από τότε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και η πόλη κατάγραψε ανάκαμψη και συνεχόμενη αυξητική τουριστική τάση. Κάτι που δείχνει να συνεχίζεται, παρά την αναμενόμενη μικρή μείωση στη χώρα γενικά.
Πώς ήρθε η αύξηση ενδεικτικά;
Κοινωνική ηρεμία, οι tour operators πουλήσανε Ελλάδα, η πόλη έκανε μια πολύ σοβαρή προσπάθεια για να ενισχύει το brand της, νέα ξενοδοχεία άνοιξαν και επιχειρηματίες επένδυσαν σε τουριστικές δράσεις κάθε είδους αλλά και σε παράπλευρες δραστηριότητες.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύχθηκε η Βραχυχρόνια Μίσθωση και γιγαντώθηκε τα τελευταία 3 χρόνια.
Το φαινόμενο δεν είναι Ελληνικό, είναι παγκόσμιο. Οι τάσεις, τα προφίλ και οι συμπεριφορές των ταξιδευτών δεν είναι Ελληνικές διαπιστώσεις, είναι παγκόσμιες. Άρα η Βραχυχρόνια Μίσθωση έρχεται να καλύψει τις τάσεις και τις συμπεριφορές συγκεκριμένων ομάδων που καταγράφονται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει για παράδειγμα το προφίλ κάποιου να ταξιδέψει ανεξάρτητα στην πόλη, να μην μένει σε ξενοδοχείο, να ξοδεύει λιγότερα για τη διαμονή του και περισσότερα σε άλλες δραστηριότητες αλλά και να θέλει την εμπειρία του να νιώσει προσωρινά “ντόπιος”.
Εάν δεν θέλουμε αυτό το προφίλ των τουριστών τότε να τους απαγορεύσουμε να έρχονται στην πόλη, να ορίσουμε κριτήρια και συμπεριφορές. Μην ξεχάσουμε όμως ότι: Οι μεμονωμένοι τουρίστες φέρνουν τα 2/3 των τουριστικών εσόδων! (Δείτε εδώ)
Επίσης θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να κλείσουμε τις πλατφόρμες στη χώρα μας που παρέχουν ανάλογες υπηρεσίες. Το έκανε ο Ερντογάν για την Booking στην Τουρκία (Δείτε εδώ).
Τέλος θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια καμπάνια ότι όποιος τουρίστας διαθέτει τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι persona non grata για την πόλη sic και εάν θέλουμε να αξιοποιήσουμε την ανύπαρκτη τουριστική αστυνομία να την βάλουμε να κάνει ελέγχους σε δρόμους και πλατείες για το που μένει ο καθένας τους.
Ας αποφασίσουμε τι τουρισμό και τι ανάπτυξη αναζητούμε
Τελικά, και πέρα από τον σαρκασμό, θα πρέπει να αποφασίσουμε τι τουριστικό προϊόν θέλουμε για την Αθήνα. Εάν θέλουμε μια πόλη με ισχυρό brand, δυνατό προορισμό city break που τα οφέλη να τα απολαμβάνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, τότε θα πρέπει να βρούμε λύσεις σε ανάλογη κατεύθυνση.
Θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή δεν γυρίζει πίσω και ότι οι ευκαιρίες δεν είναι για πάντα εκεί. Επίσης να θυμόμαστε ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να ξαναέρθει η μείωση και η τουριστική κρίση.
Αντί λοιπόν να κοιτάμε μόνο τα αρνητικά -που σαφώς και υπάρχουν, όπως σε όλα μέσα στη ζωή- ας επικεντρωθούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε το τουριστικό προϊόν της Αθήνας. Η Βραχυχρόνια Μίσθωση αποτελεί βασικό πυλώνα αυτής της βελτίωσης όσο και εάν κάποιοι το αμφισβητούν για δικούς τους λόγους.
* Ο Στάθης Καρόπουλος είναι HTL Director στη Smart Press
